Vertel eens, wat deden jullie eigenlijk met deze praktijkproef?

“Met deze praktijkproef onderzoeken we wat de beste manier is om kleilaagjes in de ondergrond vlakbij de dijk te mengen met zandgrond. Onder de bestaande kleilaagjes kunnen holle ruimtes ontstaan, waardoor de dijk mogelijk inzakt. Door de kleilaagjes in de zandige ondergrond met elkaar te mixen, ontstaat er één dik zandpakket. Dit voorkomt het ontstaan van holle ruimtes in de grond. Met deze proef legt het waterschap verschillende methodes naast elkaar om te kijken wat het beste in de praktijk werkt.”

Hoe werkt dat dan?

“We probeerden twee methodes uit. Daarvoor zetten we gewone machines in die ook in de landbouw worden gebruikt om grond te bewerken. De ene methode is met een kraan die de grond omschept en direct keert. De andere methode die we uitproberen is een spitfrees. Dit is een trommel met een soort scharen erop die door een trekker wordt voortgetrokken. De scharen kunnen de grond diep omwoelen. Daarnaast zijn nog meer manieren mogelijk om de ondergrond te mengen. In deze proef beperken we ons tot deze twee.”   

Waarom is dit onderzoek nodig?

“Op een aantal plekken langs de Vecht is er bij hoogwater kans op piping. Dus dat de dijk inzakt als gevolg van holle ruimtes (pipes) in de grond. Eén van de oplossingen die we zien voor dit probleem is om de verstorende laagjes in de grond te mengen met zand dat al in de grond zit. Met de praktijkproef meten we of we de grond voldoende kunnen mengen om het effect van piping te voorkomen. Geen theoretische berekeningen, maar met de voeten in de spreekwoordelijke klei om te ervaren wat werkt. De proef geeft ons inzichten voor hoe we later bij de dijkversterking de ondergrond kunnen mengen.”